|
Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl.
In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren
en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de
rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er
jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn
voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de
Boston omgeving.
In het origineel van de fokstandaard stond het volgende voorstel voor Maine Coon
poten: "Ze kunnen extra tenen aan elke en alle benen hebben". De
beschrijving " Aan elke en alle benen " werd later verandert, dat werd
nu " 5 tenen voor en 4 achter". Na mening van de Poly liefhebbers werd
dit niet gedaan voor de gezondheid maar door een verenigings besluit. Het was te
duur om meerdere katten op een show te laten zien, zonder het nut van het
behalen van de CAC status.
De liefhebber accepteerde het en de Maine Coon breeders and fanciers association
(MCBFA) stemde voor, om het op de “gewone” poten te houden. De Poly clausule
werd uit de standaard gehaald. Vele dachten dat het gebeurde omdat het een
ernstige misvorming was. Voor de volgende 30 jaar was er een ongeschreven wet
bij de MCBFA, dat de Poly niet bestond.
Poly's kunnen op dit moment dus geen kampioen status krijgen, omdat voorlopig de
extra tenen nog worden gezien als een afwijking van het standaard. Het is wel
vreemd waarom de Polydactyls niet bij de showstatus wordt toegelaten, als je
weet dat er andere rassen wel worden toegelaten met dodelijke karakteristieke.
Bijvoorbeeld de Manx, de Scottisch Fold en de Japanse Bobtail vererven
genetische defecten. De genen van de Manx en de Japanse Bobtail kunnen kittens
produceren met defecten onder in de ruggengraat. Kittens kunnen geboren worden
met een open rug, dus kreupel. Katten, met oren die gevouwen zijn zoals bij de
Scottisch Fold, kunnen defecten hebben aan de poten. Daardoor kunnen ze dan
slecht lopen.
Poly’s worden wel in kattenstamboeken geregistreerd.. Maar de werkelijkheid is
dat die registratie van een Maine Coon niet zegt of het een Poly is of niet. Het
wordt traditioneel gedaan ,maar het is geen voorschrift, om een "P" op
een willekeurige plaats te zetten in de naam, zodat je weet dat het een Poly is.
Uit eigen ervaring en ervaringen van andere Poly fokkers, kunnen we waarnemen
dat de kittens die geen Poly waren van een Poly ouder zwaardere botten kunnen
hebben als kitten van een nest waar geen Poly ouder was. De sterkere botten zijn
het best waarneembaar in de voorpoten en de borst.
Het gen van Polydactyl is een dominant gen. Je moet dus ook minstens een
ouderdier hebben die Poly is om Poly-kittens te kunnen krijgen. Deze dominante
gen wordt ongeveer met 40% tot 50% per nest doorgegeven.
In Europa waren er bijna geen Polydactyl katten meer omdat in de vorige eeuw
elke kat die anders was op grond van bijgeloof (hekserij) dood werd gemaakt.
Er zijn op dit moment wereldwijd maar een klein aantal fokkers die wel groeiende
zijn. Er is inmiddels een Internationale website waar al deze fokkers te samen
komen Polystandard
Group en natuurlijk de Poly Maine Coon database:
www.polytrak.net .
Soms moet je ook meer betalen voor
een Polydactyl. Deze Poly Maine Coon is het zelfde als een Maine Coon met een
smalle voet, uitgezonderd van het aantal tenen.
Voor de aanschaf van een Poly Maine Coon moet men zich momenteel op een
wachtlijst laten zetten.
Men ziet de Poly's in dezelfde kleuren en tekeningen als elke andere Maine Coon.
Poly-katten zijn voor ons iets heel erg bijzonders en worden alleen aan
bijzondere liefhebbers van deze variëteit, na grondige navraag, verkocht.
Mocht u interesse
hebben gekregen in een Polydactyl Maine Coon, dan kunt u ten alle contact met
ons opnemen:
postmaster@magiccraft.nl
Cattery
of Magic Craft,
Nympha van den Toorn
|
maine-coon.opzijnbest.nl